OP DE GRENS VAN AFGHANISTAN

Verlichting bieden

Nicole van Batenburg wordt als woordvoerder van het Rode Kruis regelmatig uitgezonden om verslag te doen van hulp bij noodsituaties. Afgelopen zomer was ze in Afghanistan, waar families die al decennia in Iran en Pakistan woonden noodgedwongen moesten terugkeren.

‘Ik werk ruim drie jaar bij het Rode Kruis in Den Haag. Afgelopen zomer was ik een maand in Afghanistan. Iran en Pakistan stuurden Afghanen terug, die soms al veertig jaar eerder naar de buurlanden waren gevlucht. Halsoverkop moesten ze nu alles achter zich laten en gaan een onzekere toekomst tegemoet.

Het was bloedheet, boven de 40 graden. Ik was er tijdens de grootste piek, toen er dagelijks honderdduizend mensen aankwamen en het terrein steeds viezer werd. Hele families kwamen uitgeput en ontredderd aan na een lange reis. Met alles wat ze hadden in een paar koffers. Ik zag veel zieke kinderen met ontstoken ogen door de zandstormen en zwangere vrouwen die de reis nauwelijks aankonden.

Ter plekke hielpen wij de vrijwilligers van de Rode Halve Maan, zoals het Rode Kruis daar heet. We deelden eten en water uit, boden een luisterend oor en verwezen mensen door naar de registratiepunten of onze medische hulpposten. Soms hielpen we kinderen die in de drukte verdwaald waren om hun ouders terug te vinden. Zo boden we even wat verlichting.

Een vader vertelde dat hij zijn dochters had beloofd dat ze een mooie toekomst gingen opbouwen in Afghanistan. Terwijl hij wist dat dit niet waar was, omdat meisjes in Afghanistan niet naar school mogen. Dat raakte me. Maar door dit soort verhalen te vertellen kan ik wel bekendheid geven aan deze noodsituatie. Het werk van het Rode Kruis daar is zo belangrijk, het is een van de weinige hulporganisaties die nog in Afghanistan werkt.’